Sökük kişilikteyse dikiş tutmuyor
Sökük kişilikteyse dikiş tutmuyor
Söylesene azizim, Hz.İdrisin iğnesiyle yamalar yapsak geçer mi ruhutmuzdaki yaralar? Bin yamada yapsan, ruhun yaraları dikiş tutmuyor, bazı yaralar en derininden kanıyor.
Bazı insanlar yakarlar, bazıları ise yanar. Kimse kimsenin yerini alamaz, herkesin açtığı yaralar farklıdır. O yerin eşi benzeri yoktur öyle yerini dolduracağın bir şey yoktur. Ve sen ömrün boyunca o yeri onsuz doldurmaya çalışırsın. En zoru da budur aslında. Bu yaralar insanın en kuytusuna iz bırakır, bazı hikayeler yarım kalmalır.
Hayatı fazla kurcalamayacaksın yoksa yenilirsin duygularına. Yaraların kabuk bağlamaz, kurcaladıkça yeniden kanar. Ama bazı yaralar vardır kurcalasanda kanar kurcalamasanda…
Çok uğraştım, insanların söküklerini örtmeye, ama yapamadım. Bazı yaralar iyileşemez; acısı azalır, kurumaya yüz tutar belki ama hep bir iz bırakır geride.
Bazı şeyler geçmiyor. Bazı acılar, bazı yaralar, bazı yaşanmışlıklar. İçinde kalıyor, bir yerlerde duruyor. Zaman, mekan farketmeden bazen olur olmadık yerlerde gözlerini dolduruyor.
Uzun uzun baktırıyor uzaklara.
Bu hissi sadece acısını içinde yaşayanlar anlar…
Anlat derler ya hani, anlat iyi gelir rahatlarsın gibi.. İyi niyetli insanlar olur etrafında.
Hani kalırsın ya öyle sessizce..
Tamam dersin başlarsın içini dökmeye de
Dile gelmez bazı yaralar.
Belki çaredir anlatmak, ama anlatamazsın ya; Öyle işte azizim. Anlatsan da anlatmasan da geçmiyor bazı yaralar.
Selam ve dua ile…