Adam olan oturduğu sandalyeden şeref almaz, ona şeref verir

Adam olan oturduğu sandalyeden şeref almaz, ona şeref verir

İnsanın sağlamı veya çürüğü; çıplak baldırla sarı altın karşısında belli olur derler.

Bir insanın gerçek karakteri, kendisinden güçlü ve kendisinden zayıf insanlarla olan ilişkilerinde ortaya çıkar.

Zayıfı küçümsemiyor, güçlüye de yalakalık yapmıyorsa o insan sağlam karakterli, doğru bir insandır.

Aracın kalitesi çamurlu yollarda, binanın sağlamı depremde belli olur. Karakter, sağlam tuğlalarla örülen bina gibidir.

Osman Bölükbaşı diyor ya; “Yerin mevkii oturandan gelir. Adam olan oturduğu sandalyeden şeref almaz, ona şeref verir.

Adam vardır kırık sandalyede bir Fatih, bir Kanuni gibi oturur. Adam vardır en parlak sandalyede bir yığın saman gibi oturur.”

Rütbesel sınıf ayrımını niteliklere göre değil de, paraya, mala, çevreye göre yaparsanız, önüne koyulan üç keçiyi bile otlatamayacak adamı, yönetimin başına getirirsiniz.

Kişisel hırsların peşinde koşanlar, Memleketin sorunlarını kendi çıkarlarından aşağı görenler, fikri garibanlar dava ehlini anlamaz, anlayamazlar.

Makam ya da servet türünden her neye sahip olursak olalım hepsini bırakacak; yalnız öleceğiz, yalnız kabre gireceğiz, yalnız dirilecek, yalnız mahşere gideceğiz. Birgün ayrılacağımız çevreye göre değil, huzuruna varacağımız Rabbimize göre yaşamalıyız.

Musalla taşında er kişi ve hatun kişi denileceği hakikatini bile bile, “üç günlük dünya için fırıldak olmanın alemi yok”, hakikat kula kulluk değil yaradana kulluk yapabilmektir.

Velhasıl;

“Kimse bir başkasına tepeden bakmasın, o’ nu bir vakıf kendisini de mütevelli sanmasın”.

Selam ve dua ile…