BERAT

BERAT / Talip Işık

toprağa yaslanıp kırmızı ay biriktiriyoruz yüzümüzde
kadehlerde zemzem suyuyla yıkanmış
sonra kurutulmuş kelimeler
yolumuzu kesiyor

la havle çekip kımıltıyla uyarılıyor rüzgar
gecenin sırrını taşıyan karıncalar
her adımda umuda yaklaşıyor

ateş sönüyor
içimde yanan gece dinmiyor

küllerinden yeniden doğuyor anka kuşu
gümüşten kanatları saçılıyor gökyüzünün
yedi insan yokluyor kalbimi
yedi kat göğün arasında

ölüm ve hayat yeniden yazılıyor
denizler mühürleniyor
aşk sürülüyor alnımıza vuslattan izler kalıyor
rahmet pınarları akıyor
zümrütten ağacın kollarından

dua kokusu yâr kokusu
karışıyor gül ve yağmur kokusuna
akşam ateşin kenarında pusuda
diz çöküyor günahlarıyla geliyor insanlar
gün geceye yaslanıyor
insan çırçıplak..

kurtuluş secdesiyle alnı yarılıyor göklerin
mavi hüzün sarı ayrılık kalakalıyor
dağa bakınca aklım kopuyor
korku ve yakarış kavrıyor yüreğimizden
kum taneleri gibi dökülüyor günahlar

her tövbede yeniden
yıkılıyor içimde heykeller