Hoş geldim tek kendim

Hoş geldim tek kendim

Yükü insan, derdi insanlık olan, hep yorgundur.
O kadar yorulmuşuz ki, yeni bir insan tanımanın verdiği yükü taşıyacak halimiz kalmamış.

Tanıdığım insanları düşünüyorum bir bir. Tanımaktan mutlu olduklarım, kendimi tanıtmaktan dolayı mutsuz olduklarım…

Bakıyorumda, kendimizi ararken ne çok kişi yüklemişiz gönül heybemize değer değmez. Telafisi olmayan yanlışları, çıkışı olmayan yolları, devası olmayan dertleri…

Gereğinden fazla hayal yüklediğimiz insanlar var bir de. Olduğu gibi değil de, olmasını istediğin gibi. Gereğinden fazla hayal yükü; kendi uçurumuna kat çıkarmaktan farksız bir nevi.

Çocukluğumdan kalma izler, yaşama sevincim, insanları anlama gayretim, yaşarken anlamadığım hayat ağrılarım,  zamanın kıymeti ve kendim olarak kalabilme savaşı.

Sonra baktım; ağlayacak tek bir omuz bile kalmamış. Ben de koydum başımı kendi dizlerime, doya doya ağladım…. (Cahit Sıtkı Tarancı)

Bir zamanlar bağ kurduğum insanlarla aramda şuan dağ var . Bunun için kendimi suçlamıyorum. Başkalarını suçlamayı çoktan bıraktım.
Yaş alınca anlıyor insan çoğunun olmasa da olabileceğini hayatında. Belki sevgi dolu yüreğin ve umudun yol açmış bu fazlallığa.

Ömür makaramız sarıldıkça tüm fazlaları, gereksizleri ve olmasa da olur olanları daha iyi anlıyor görüyor ve kurtulmak istiyor hepsinden insan….

Hiçbir yere gitmem gerekmiyormuş oysa, kendime dönüp baksam yetiyormuş. Hep kendi içime gömülü olduğumu düşünürdüm, doğruymuş kendimi gömmüşüm. Ve ben artık ölü olduğum için korkmuyorum, o mezardan çıkıyorum. Üzerimdeki toprağı atmak bin yıl da sürse canlı kalacağım. Ölülerden uzak duruyorum. Ölümümden diriltiyorum kendimi.

Kendimi bildim bileli ben kendime geldim de kendim bana gelmemişti…

Bir aralar hayallerimin çalındığını düşünürdüm. Sonra, hayallerime sahip çıkamadığımı savundum. Şimdi ise silkelenme zamanı diyorum. Ve artık tek kendim olarak gönlümü yakan beni yok sayan tüm insanları arkamda bırakıyorum onları sevgi ile affediyorum ve güzelliklere tek kendim olarak kucak açıyorum

Hoş geldim tek kendim…