ÖMÜR GAZELİ

ÖMÜR GAZELİ

Bundan çok önceydi evvel zamandı
Kırkbeş elli yaşlarında bir adam vardı

Sözleri hikmetli mana yüklüydü
Gözleri zeytin yeşili yüzü mercandı

Çakır dede derdi çocuklar ona
O, çocuklarına şehrin şehla bakardı

Kırk ihlas okurdu kırk adım atar
Kentin en kuytu yerinde kandil yakardı

Şeyda bülbül gibi şarkılar söyler
Terler kabarır teninde amber kokardı

Cümle canip onu anlamazken, O
Süleymanın kuşlarına hatır sorardı

Birgün yine böyle herşey iyiyken
Gökler birden bulutlandı hava karardı

Sonra çakır dede durdu divana
Gül bağında zerrin gibi benzi sarardı

Bir melek göründü çatı katından
Bembeyaz kanatlarını ruhuna sardı

Sevdikleri toplandı n’oldu burda
Koca dünyada derin bir sessizlik vardı

Müşkül bir düşmüydü ömür denilen
Geldi geçti sevgiliden candan kopardı

Hazin göç eylerken fani dünyadan
Bir cuma günüydü takvim ve sonbahardı

Bu alemde dostlar bir adam vardı
Gözleri zeytin yeşili yüzü mercandı

Hayırla analım şimdi adamı
Okuyalım bir Fatiha çün müslümandı.

Ali Adıgüzel