Büyük ve Kirli Proje

Büyük ve Kirli Proje

Eskiden güya barış isteyenler (özür dileyerek) “Savaşma, seviş” derlerdi. Günümüzde de insan fıtratına aykırı sapık cinsi ilişkiler teşvik ediliyor. Aile kurumunu tehdit eden, nikah akdini değersizleştiren.

Evlilik dışı ilişkiler çoğalıyor. Boşanma teşvik ediliyor ve artıyor. Aile, iffet, hayâ yok ediliyor.

insanları ekranlar ile programlayarak, seks odaklı düşünen makinelere dönüştürülüyor. Bu projeye alet olan, göz yuman herkes vebal altındadır.

Birbiri peşi sıra hücum eden bu sapık ilişkiler, gayri ahlaki kültür dalgalarının anaforunda, öz kültürümüzün boğulmaması için, aile bağlarının çözülmemesi, bu değişik cereyanların bizim iklimimizde bir değerler anarşisine yol açmaması için gerekli tedbirlerin süratle ve dikkatle alınması şarttı.

Televizyon, sosyal medya vb. görsel yayın organları ve LGBT gibi sapık düşüncelerle aile ahlâkımıza, millî kültürümüze, tarihî köklerimize yer yer darbeler indirmektedir.

Bu, bazan bir şarkı güftesi, bazan bir film sahnesi, bazan bir şiir mısrası, bazan da sokak ortasında hayvanca davranışlar.

Hangi görüşün, hangi siyasi partinin mensubu veya takipçisi olursak olalım, üzerinde fikir birliği halinde olacağımız bazı vazgeçilmez müştereklerimiz olmalıdır. O müştereklerin bir kısmı aile müessesesinin kutsiyeti, Türk dilinin ve milli varlığımızın temeli oluşu, devletimizin, birliğimizin ebediyen bekası gibi prensiplerdir.

Ailenin temelleri sarsılır, aile bir sevgi ve fazilet mabedi olmaktan çıkarılırsa Türk toplumunun bütün bağları çözülür.

Sapıklık çirkefinde boğulmuş bir avuç zavallının, yalnız behimî duygularını tatmin için yaşayan ve düşünen bir takım sürüngenlerin, ahlâksızlığın koleksiyonunu yapan sefil mahlûkların hayatlarını ibretle izliyoruz.

Bazan ekranlarda bazan da ulu orta yerlerde.
Dünyaları yataktan, içkiden, uyuşturucudan ibaret iptidaî yaratıklar…

Kelimeleri çirkin ve sarhoş, davranışları sapık ve iğrenç…
Bunları çoluğumuz çocuğumuz, yaşlımız gencimiz görüyor…
On sekiz yaşındaki genç kızımız, yetmişlik ihtiyarımız, bıyığı terlememiş delikanlımız seyrediyor…

Birde müzik furyasına dikkatinizi çekmek istiyorum.

Altın portakal kazananlar, gümüş elma kazananlar, bakır domates kazananlar birbiri peşi sıra, salkım-saçak sahneye sürülüyor…

Oyun mu oynadığı, şarkı mı söylediği, kız mı erkek mi olduğu ilk bakışta pek belli olmayan, saçları horoz ibiği tarzında yukarıya taranmış sözüm ona müzisyenler ağızları köpük içinde tepinip duruyorlar…

Sonra seyirci rolünde, coştuğu söylenen, isteri krizleri geçiren, saçını başını yolan, Tanrı telâkki ettikleri şarkıcıların önünde, kendilerini kurban gibi yerlere atan bir gençlik yığını…

Aman Allah’ım…

Nasıl müzik bunlar.
Başıboşluğun, çürümüşlüğün, isyanın şarkıları bunlar…
“Savaşma seviş” diyenlerin solumaları…
Ne bestesi, ne güftesi bizden olan şarkılar…

Hayretle seyrediyorum.

“Efendim, gençler bunları seviyor, bunları tutuyor” diye zavallı iddiaların arkasına sığınılamaz.

Hangi gençliğin şarkıları bunlar?

Utanıyorum…

Denilebilir ki seni zorlayan mı var?

Dönüver bir başka tarafa, büküver televizyonunun düğmesini, kapatıver interneti…

Bana bunu söyleyecek mantığa pekâlâ diyebilirim ki;

Bunu söyleyeceğinize, daha namuslu, daha haysiyetli, daha edepli davranış sergileyemez misiniz?

Çağdaşlık böyle mi telâkki ediliyor?

Selam ve dua ile…