İyi ki ölüm var!

İyi ki ölüm var!

Devir öyle bir devir ki ne ararsan var. Öyle bir devir ki, hiç bir arkadaşın senden hoşnûd değil ve hiç bir dostun sana dürüst ve gerçek dost değil. Kimsenin kimseye ne sabrı var ne tahammülü. Herkes unutmuş benliğini insanlığını. Ne aynaya bakan var ne öz eleştiri yapan, ne sabreden var nede sabrı hatırlayan. “Öyle bir devir ki, bilen yazmıyor susuyor, bilmeyen yazıyor, susmuyor.” (Ahmet Hamdi Tanpınar)

Suç devirde mi, yoksa bizde mi ?

Kâmil insan odur ki; Doğru olan gerçeklere doğrudur diyebilsin. Lâkin devir öyle bir devir oldu ki, kimin sesi daha yüksek çıkarsa onu haklı sanıyor herkes. Hani Hz.Mevlananın bir sözü
varya; “Edepli edebinden susuyor, edepsiz ben susturdum sanıyor.” Dindar olduğu için artık ahlaka ihtiyacı kalmadığını düşünenlerin ve rakı içtiği için kendini aydın sananların arasında delirmek üzereyiz.

Mevlana’ya sormuşlar; O kadar okursun, o kadar yazarsın, ne bilirsin? Mevlana şu cevabı vermiş; haddimi bilirim.

Yoklukta şaşırmayan varlıkta şımarmayan insanlar çok kıymetlidir. Kendi ihtirasını, ikbal arayışını, kişisel kinini “hakikat” olarak gören ve gösterenlere inat ne güzeldir davanın adamı olmak!
Kibrin şımarttığı, kinin şaşırttığı, hırsın başka bir şeye dönüştürdüğü insanlara inat ne güzeldir tevazuyu kuşanmak.

Muhakkak ki âyetlerimizi yalanlayanlar ve onlara kibirlenenler; onlara gök kapıları açılmaz (ruhlarını hayatta iken Allah’a ulaştıramazlar). Deve iğne deliğinden geçmedikçe cennete giremezler. Mücrimleri (suçluları) işte böyle cezalandırırız. (Araf 40)

Hak şerleri hayreyler
Zannetme ki gayreyler
Ârif ânı seyr eyler
Mevlâ görelim n’eyler
N’eylerse güzel eyler.
Zafer ile değil sefer ile mükellefiz (Selahaddin-i Eyyubi)

Biliyoruz ki; zafer inananlarındır.

Rabbim; dualı bir hayat yaşayan, duasını hayatına taşıyan, başkalarının duasını alan ve duası kabul olan kullarından eylesin. Her şerri hayra, her derdimizi feraha çevirsin. Kibrin şımarttığı kinin şaşırttığı insanlardan etmesin ve o insanlardan uzak tutsun…

Selam ve dua ile…